Gèrard de Nerval - Sylvie

Ο Ουμπέρτο Έκο στο Six Walks in the Fictional Woods αποκαλεί τη νουβέλα του Νερβάλ Sylvie «αριστούργημα» και το αναλύει για να δείξει τη χρήση της χρονικής αμφισημίας στη λογοτεχνία.

Γραμμενο ανάμεσα σε δύο κρίσεις τρέλας, κατά τη διάρκεια μεγάλων περιπάτων στο Valois, δημοσιευτικε στο Revue des Deux Mondes το 1853, και τον επόμενο χρόνο, στο Filles du feu. Ο συγγραφέας αγαπά μια ηθοποιό που ονομάζεται Aurelia (Jenny Colon στην πραγματικότητα) την οποία θαυμάζει στο θέατρο κάθε βράδυ. αλλά μια νύχτα διαβάζοντας ένα άρθρο εφημερίδας ξυπνάει μέσα του "μια μακρινή ηχώ των γιορτών της νιοτης", στο χωριό Βαλός, το οποίο παρέμεινε αγαπητό στην καρδιά του.

Φτάνοντας σε αυτό το εξοχικό πάρτι προσελκύεται από το γλυκό τραγούδι μιας νεαρής ξανθιάς, της Adriana. Έχοντας ένα στεφάνι με κλαδιά δάφνης, το προσφέρει στην Αντριάνα. Τοτε «βλεπει» την Σίλβια δακρυσμενη. Περνωντας από την εικόνα της ηθοποιού στη φιγούρα της Adriana, θυμάται τη Silvia που ειχε ξεχασει για πολλά χρόνια, και φεύγει για να τη δει ξανά.

Την βρίσκει στο Loisy, και μένει εκπληκτος με την ομορφιά της. Αν και πρόθυμος να ξαναζήσει μαζι της την παλιά αγάπη, συνειδητοποιεί ότι δεν του ανήκει, Η  Σίλβια ήδη υποσχέθηκε να παντρευτει. Επιστρέφοντας στο Παρίσι σύντομα ανακαλύπτει ότι ακόμη και η αγάπη που ενιωθε για την όμορφη ηθοποιό είναι μια απλή ψευδαίσθηση όπως πολλες άλλες.

Επιστρεφοντας στο Παρισι καταλαβαινει πως δεν αγαπα την Αντριάνα. Γυρνα στην φύση για  να περπατήσει στους μοναχικούς ελαιώνες βόρεια του Παρισιού, στις πυκνές ομίχλες, από το Ermenville έως το Loisy, με τη Σίλβια, χαμένος στον κόσμο των ονείρων. 

Αριστούργημα σαφήνειας και ισορροπίας, εξαιρετικό παράδειγμα της λογοτεχνίας της «μνήμης» και των ονείρων , μυθιστόρημα, στο οποίο το όνειρο και η πραγματικότητα, το παρελθόν και το παρόν γινονται ενα, αφηνει  στον αναγνώστη την αισθηση μιας γλυκιάς μελαγχολίας.