Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Peter D. Ouspensky - Αναζητώντας τον κόσμο του Θαυμαστού

Το "Αναζητώντας τον κόσμο του Θαυμαστού" του Πήτερ Ουσπένσκυ, αποτελεί τη ζωντανή καταγραφή της διδασκαλίας του Γκουρτζίεφ, όπως ο συγγραφέας την είδε κατά την περίοδο που εργάστηκε μαζί του, μέσα σε δύσκολες συνθήκες πολέμου και επανάστασης. Είναι ίσως το γνωστότερο κείμενο με τις ιδέες του Γκουρτζίεφ. Γραμμένο με απλότητα και ειλικρίνεια, περιέχει επίσης ενδιαφέροντα στιγμιότυπα από τις επαφές του Γκουρτζίεφ με τους μαθητές του. 

Ο Πήτερ Ουσπένσκι (1878 – 1947) ήταν Ρώσος μαθηματικός και φιλόσοφος, που κινήθηκε κυρίως στο χώρο του εσωτερισμού και της ψυχολογίας.

Όταν ο Ουσπένσκυ απομακρύνθηκε από τον Γκουρτζίεφ, δίδαξε τον "Τέταρτο δρόμο", όπως τον είχε κατανοήσει, στις δικές του ανεξάρτητες ομάδες.

Ο Γκουρτζίεφ πρότεινε ότι υπάρχουν τρεις τρόποι ανάπτυξης του εαυτού μας, γνωστοί ως εσωτερικοί κύκλοι. Αυτοί είναι ο τρόπος του φακίρη που ασχολείται με το φυσικό σώμα, ο τρόπος του μοναχού που σχετίζεται με τα συναισθήματα και ο τρόπος του γιόγκι που ασχολείται με τον νου.

Το κοινό στοιχείο και στους τρεις τρόπους είναι ότι προϋποθέτουν αφοσίωση, απομάκρυνση από τον κόσμο. Σύμφωνα με τον Γκουρτζίεφ υπάρχει ένας τέταρτος τρόπος, όπου δεν απαιτεί από τους ακολούθους του να εγκαταλείψουν τον κόσμο: η εργασία της αυτο-ανάπτυξης μπορεί να γίνει μέσα στην καθημερινή ζωή.

Ο Γκουρτζίεφ είχε αποκάλεσει το σύστημα αυτό ως Σχολή του τέταρτου δρόμου και σε αυτό ένας μαθαίνει να εργάζεται σε αρμονία με το φυσικό του σώμα, τα συναισθήματά του και τον νου του. Ο Ουσπένσκυ επέλεξε αυτή την ιδέα και πάνω σε αυτή τη γραμμή οικοδόμησε τη Σχολή του.

Ο Ουσπένσκυ έκανε τη χρήση του όρου τέταρτος δρόμος κεντρικό σημείο της διδασκαλίας των ιδεών του Γκουρτζίεφ. Επικεντρώθηκε σημαντικά στις Σχολές του Τέταρτου Δρόμου και στην ύπαρξή τους σε όλη τη ζωή του. Μεταξύ των μαθητών του είναι ο Ρόντνεϋ Κόλιν, ο Μώρις Νίκολ, ο Ρόμπερτ Σ. ντε Ροπ, ο Κένεθ Γουόλκερ, ο Ρενέδιος Βάρο και ο δρ. Φράνσις Ρόουλς.

Συνέγραψε βιβλία, εκθέτοντας σε αυτά τις απόψεις του, ενώ έγινε επίσης γνωστός ως ο άνθρωπος, που δημοσίευσε τα πρώιμα έργα του Ελληνο-αρμένιου εσωτεριστή φιλόσοφου Γεωργίου Γκουρτζίεφ. Ο Ουσπένσκι μελέτησε πλήρως και απευθείας το σύστημα Γκουρτζίεφ υπό την ίδια την επίβλεψη του Γκουρτζίεφ για μια περίοδο δέκα ετών, από το 1915 έως το 1924.

George Ivanovich Gurdjieff

Ελληνοαρμένιος μύστης και πνευματικός δάσκαλος, εισηγητής του 4ου Δρόμου προς την αυτογνωσία. Το ελληνικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γεωργιάδης.

Ο Γκεόργκι Γκουρτζίεφ (George Gurdjieff) γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1866 στην Αλεξανδρούπολη της Αρμενίας (νυν Γκιούμρι) από πατέρα ελληνικής καταγωγής και μητέρα αρμένισα. Μέχρι το 1912 είναι άγνωστη η ζωή του και από τα λίγα που γνωρίζουμε είναι ότι πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε περιοχές της Ανατολής και μελέτησε τους διάφορους πολιτισμούς της.

Την Πρωτοχρονιά του 1912 φθάνει στη Μόσχα, φέρνοντας μαζί του ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικής γνώσης και πρακτικής. Δημιουργεί τον πρώτο κύκλο μαθητών του, κυρίως από το χώρο της διανόησης, και αρχίζει να παρουσιάζει και να κάνει γνωστές κάποιες όψεις της διδασκαλίας του. Την ίδια χρονιά παντρεύεται στην Αγία Πετρούπολη τη Γιούλια Οστρόφσκα. Τα επόμενα χρόνια στον κύκλο του εντάσσονται ο φιλόσοφος Πέτερ Ουσπένσκι, που θα γίνει ο πιο γνωστός μαθητής του, ο συνθέτης Χάρτμαν και η γυναίκα του Όλγα. Το 1916 οι μαθητές του φθάνουν τους 30.

Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος, κατά τη διάρκεια του βίου του, ζει σχεδόν καθ' ολοκληρία μηχανικά, χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής, αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας. Από αυτή την κατάσταση, που του αφαιρεί το δικαίωμα να εξυψωθεί σε ανώτερη πνευματική κατάσταση, ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω της συνειδητής προσπάθειας.

Το σύστημά του το ονόμασε «Τέταρτο Δρόμο», σε αντιδιαστολή με τους τρεις ήδη υπάρχοντες γνωστούς παραδοσιακούς δρόμους προς την πνευματική ολοκλήρωση, του φακίρη, του μοναχού και του γιόγκι. Ο δρόμος αυτός προς την αυτογνωσία δεν απαιτεί να αποσυρθεί ο άνθρωπος από τη συνηθισμένη του ζωή. Δεν έχει καθορισμένη μορφή και πρώτα απ' όλα θα πρέπει να τον ανακαλύψει κανείς. Συνδυάζει την εργασία ταυτόχρονα και στο σώμα και στο συναίσθημα και στο νου. Η μέθοδός τους στηρίζεται στη μουσική, τον χορό, τις διαλέξεις και την ομαδική δουλειά.

Μετά την επιβολή της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Γκουρτζίεφ εγκαταλείπει την Αγία Πετρούπολη και επιστρέφει στην Αρμενία και τη γενέτειρά του Αλεξανδρούπολη. Συνεχίζει τη διδασκαλία του και ιδρύει κύκλους σε πολλές πόλεις της ευρύτερης περιοχής της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου.

Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων και στα μέρη του, ο Γκουρτζίεφ εγκαθίστανται στην Κωνσταντινούπολη και μελετά τις τεχνικές και την τελετουργία των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων. Το 1921 είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για να γνωρίσει η Δύση τη διδασκαλία του και τον Τέταρτο Δρόμο. Με έδρα τη Γαλλία δίνει διαλέξεις σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, προσελκύοντας πλήθος πιστών οπαδών.

Τον Οκτώβριο του 1922 ο Γκουρτζίεφ αποκτά στο Φοντενεμπλ, ένα μέγαρο σε κτήμα 200 στρεμμάτων, που αποτελεί το κέντρο των δραστηριοτήτων του. Το 1924 τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και σώζεται ως εκ θαύματος. Το 1926 χάνει τη σύζυγό του Όλγα από καρκίνο, παρά στην ανορθόδοξη θεραπεία στην οποία την υπέβαλε. Το 1929 μεταβαίνει στη Βόρειο Αμερική και αποκτά νέους οπαδούς. Συνεχίζει να διδάσκει και να γράφει έως τον θάνατό του, στις 29 Οκτωβρίου 1949.

Ο Γκουρτζίεφ απέκτησε πολλούς οπαδούς στους κύκλους των διανοουμένων και των καλλιτεχνών: Πίτερ Μπρουκ, Γιέρζι Γκροτόφσκι, Πέτερ Ουσπένσκι, Άλφρεντ Οράζ, Τόμας ντε Χάρτμαν, Κάθριν Μάνσφηλντ, Ρόμπερτ Φριπ, Κιθ Τζάρετ, Τίμοθι Λίρι, Ζακ Λακαριέρ, Φρανκ Λόιντ Ράιτ κ.ά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου