Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Guido Crepax: o Ιταλός αριστοκράτης των ερωτικών κόμιξ

Guido Crepax (1933-2003)



Πρωτοεμφανίζεται στο επιστημονικό περιοδικό Tempo Medico και, στη συνέχεια, ως εικονογράφος δίσκων τζαζ μουσικής.



Για να προκύψει το 1965 η αλησμόνητη Valentina. Ελεύθερη με το σώμα της και δέσμια των φαντασιώσεών της. Είναι χειραφετημένη ή γυναίκα-αντικείμενο; Ο Κρέπαξ αφήνει το ερώτημα να αιωρείται. Θα ακολουθήσουν κι άλλες: η Μπιάνκα, η Μπελίντα, η Ανίτα



Πέρα από την πολύ σοφιστικέ και εγκεφαλική Βαλεντίνα, ο Κρέπαξ καταπιάστηκε με την εικονογράφηση κι άλλων συγγραφέων του ερωτισμού, τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, τον Ζάχερ-Μάζοχ, την Εμανουέλ Αρσάν, την Πολίν Ρεάζ, ακόμα και τον Ζορζ Μπατάιγ.



Υπάρχει ένα κείμενο του Ρολάν Μπαρτ (του μόνου που έγραψε σχετικά με την τέχνη των κόμιξ, ως εισαγωγή στο άλμπουμ Η Ιστορία της Ο) στο οποίο επισημαίνεται ότι ο Κρέπαξ  χειρίζεται την αφηγηση με τέτοιο τρόπο που ακριβώς να καθυστερεί τη δράση, να παρατείνει την αναμονή. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου