Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Αποξένωση

Οι ψυχίατροι, θεωρούν την αποξένωση μια αυτο-προκαλούμενη διαδικασία εξουδετέρωσης ή αποσύνδεσης από προσωπικα συναισθήματα. Ορισμένοι φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι, ωστόσο, πιστεύουν ότι η αποξένωση είναι ένα τυπικό προϊόν της σύγχρονης κοινωνίας. Οι μελετητές αναφέρονται συχνά στην έννοια της αποξένωσης, θεωρώντας ότι είναι μια από τις πιθανές αιτίες φαινομένων όπως η βία, η εξάπλωση της αποκλίνουσας συμπεριφοράς, η χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.

Για τον Jean-Jacques Rousseau, η αποξένωση δεν αντιπροσωπεύει καποιο αρνητικό ή παθολογικό γεγονός, αντιθέτως, είναι το ίδιο το θεμέλιο της κοινωνικου συμβολαιου, η φυσιολογική κατάσταση του ανθρώπου οταν γίνεται «κοινωνικό ον».

Ο Karl Marx ανέπτυξε την πρώτη κοινωνιολογική ερμηνεία της αποξένωσης. Σύμφωνα με τον Μαρξ, στο καπιταλιστικό σύστημα τα άτομα απομακρύνονται από τον εργασιακο  και τον οικονομικο-κοινωνικό σχηματισμό που καθορίζει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Στη μαρξική θεωρία, η μονη θεραπεία ειναι η καταστολη της ατομικης ιδιοτκτησιας, ο σοσιαλισμος.


Στην κοινωνιολογία οφείλουμε μια περαιτέρω ανάλυση.  Αυτή της ανομίας (έλλειψη κοινωνικών κανόνων) που αναπτύχθηκε από τον Γάλλο κοινωνιολόγο Emile Durkheim. Η ανομια, υπο αυτήν την προοπτική, προέρχεται από την απώλεια της κοινωνικής αλληλεγγύης και την εξαφάνιση της παραδοσιακής τάξης της κοινότητας, οι οποίες προκαλούν αποξένωση.

Στοχαστές όπως ο Søren Kierkegaard, ο Martin Heidegger και ο Jean-Paul Sartre, υποστήριξαν ότι η αποξενωση και το αίσθημα του αμετάβλητου του πεπρωμένου είναι τυπικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης κατάστασης.

Στην ψυχαναλυτική θεωρία του Sigmund Freud, η προκαλείται από τον διαχωρισμό μεταξύ της συνειδητής και της ασυνείδητης διάστασης.

Στη δεκαετία του 60, η εννοια της αποξένωσης ειναι μια εντελώς αρνητική εννοια και  θεωρείται ως το προϊόν της αποσύνθεσης των παραδοσιακών πολιτιστικών αξιών, που προκαλείται από την τεχνολογική ανάπτυξη και την χρήση της για καταστροφικούς σκοπούς, και απο τις μεθοδους χειραγωγησης συνειδήσεων μέσω της  χρήσης των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η απόρριψη του καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος ως παραγωγού αποξένωσης ήταν μεταξύ των αιτίων της ανάπτυξης κινημάτων διαμαρτυρίας το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960.