Vito Acconci - Αυτό που πραγματικά θέλω είναι η επανάσταση

Αυτα ειναι τα λογια του σπουδαίου Vito Acconci (1940 - 2017) σε μια συνέντευξη του στην διαδικτυακή τηλεόραση του San Francisco Museum of Modern Art.


Η μοναξιά και η απώλεια στα έργα του Mark Morrisroe

Περπατώντας άγρια στις αίθουσες του Σχολείου Τέχνης με τα σκισμένα μπλουζάκια του, αποκαλώντας τον εαυτό του Mark Dirt, ήταν ο πρώτος πανκ...


Jacques Henri Lartigue Φωτογραφιζοντας την ευτυχια

Στην Ευρώπη κανένας κριτικός δεν θα τολμούσε να αποδώσει καλλιτεχνική εγκυρότητα σε έννοιες όπως «ελαφρότητα» και «ευτυχία»...


Η συλλογή Bennett
The Bennett Collection of Women Realists

Οι Elaine και Steven Bennett είναι αφοσιωμένο στην προώθηση της καριέρας των γυναικών καλλιτεχνών, αφού «οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται...».


Χένρικ Ίψεν - Βρικόλακες

Ο Ίψεν είναι μια απ' τις σημαντικώτερες πνευματικές προσωπικότητες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όχι μόνο στον περιωρισμένο χώρο του θεάτρου, αλλά και στο ευρύτερο πεδίο των νεωτερικών ιδεών. Ζώντας στον πυρήνα του καπιταλισμού που τρέφεται απ' την ηθική του προτεσταντισμού, έγινε ο καταλύτης που διάλυσε τους αστικούς μύθους, τη σεμνοτυφία, την υποκρισία, την ιεροποίηση της εργασίας και την αποθέωση της κερδοσκοπικής συσσώρευσης πλούτου. Η πινακοθήκη των ηρώων του είναι πλέον μια παγκόσμια πινακοθήκη της αστικής παθογένειας που ενάμισυ αιώνα πριν πρόβλεψε τ' αδιέξοδα των κοινωνιών της νεωτερικότητας που σήμερα μας συνθλίβουν.

Ο Ίψεν με τη γεωμετρικά αυστηρή φόρμα των έργων του, σχεδόν καρτεσιανή, και τις συγκρούσεις διανοιών, νοοτροπιών κ' ηθών που αναδιπλώνουν στην εποχή μας τ' αρχαία τραγικά ελληνικά πρότυπα, γέννησε το σύγχρονο θέατρο και δεν μπορεί κανείς να φανταστή το έργο του Ο'Νηλ, του Τ. Ουίλλιαμς, του Άρθ. Μίλλερ, του Άλμπη, του Πιραντέλλο, του Ανούιγ, του Τσέχοφ, του Γκόρκι, του Πίντερ χωρίς την ιψενική μαγιά.

Σαν τον κοινωνικό Χριστό έδιωξε τους εμπόρους απ' το ναό και πολλαπλασίασε τους άρτους.

Η πρώτη έκδοση του βιβλίου
Όταν ο Ίψεν εξέδωσε τους Βρικόλακες το 1881, δεν φανταζόταν πως η αντίδραση του αναγνωστικού κοινού και των κριτικών θα ήταν τόσο αρνητική και απορριπτική.

Στο πρωινό φύλλο της Ny lllustrerad Tidning, στις 31 Δεκεμβρίου του 1881, έγραφε: "Ανάμεσα στα ποικίλα δώρα που αντάλλαξαν φέτος μεταξύ τους οι άνθρωποι, παρεισέφρησαν, κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ευυπόληπτων οικογενειών, οι Βρικόλακες του καθ' όλα αξιοσέβαστου συγγραφέα Χένρικ Ίψεν. Εκ πρώτης όψεως το βιβλίο δεν μοιάζει επικίνδυνο. Πρόκειται για έναν μικρό τόμο τον εκδόσεων Cyldendal με το χαρακτηριστικό ματ, γαλαζωπό εξώφυλλο. Ωστόσο, ο τίτλος του εξωφύλλου, ο ήχος και μόνο του τίτλου, μας παραπέμπει στη φρίκη της φωτιάς που καίει στις σελίδες του". [...]

«Αλήθεια, Μάντερς, πάω να πιστέψω πως όλοι είμαστε βρικόλακες. Δε βρικολακιάζει μονάχα μέσα μας ό,τι έχουμε κληρονομήσει από μάνα και πατέρα. Παρά κι ένα σωρό παλιές νεκρές θεωρίες, ένα σωρό παλιές νεκρές ιδέες, κι άλλα πολλά ακόμα. Δε ζούνε μέσα μας, κι όμως τα 'χουμε στο αίμα μας, και δεν μπορούμε να τα πετάξουμε από πάνω μας.

[...] είναι γεμάτος ο τόπος βρικόλακες. Αμέτρητοι θα είναι, θαρρώ, σαν την άμμο της θαλάσσης. Κι από την άλλη μεριά, όλοι μας, μικροί μεγάλοι, έχουμε τέτοιον ελεεινό φόβο για το φως!»

•   Henrik Ibsen – Ο Νορβηγός δημιουργός του Σύγχρονου Δράματος